«طرح «شهید» به علت صراحت، زیبایی و ژرفای حسی آن، نیاز به تحلیل را مردود می‌کند.
نقاش می‌گوید: «#شهادت سرنوشت انسان رزمجوست.»
بدیهی اآست که این رزمجو، در مقابل آن نظامیِ بازوی نظام‌های ستم قرار دارد. او انسانی‌ست سرشار از عاطفه، ایمان، نجابت و شور جنگیدن به خاطر حقیقت.
با نگریستنی متمرکز به اثر، آرام‌آرام به آن احساس نرم و روشن و زیبایی که آقای صادقی در جستجوی آن است، می‌رسیم.
اینک خون، خونِ شریفِ انسان در اوج اعتبارِ خود است.
اینک، تنی در کار نیست، و جامه‌ای جز سپیدی کفن.
اینک به یادگار، نگینِ انگشتریِ عقیقی هست چون گویچهٔ حیات....»
متن گویا، بی‌زمان و رسای بالا، توضیحات #نادر_ابراهیمی است درباره تابلوی «شهیدِ» #علی‌اکبر_صادقی در کتاب #الف_با_تحلیل_فلسفی_پنجاه_طرح_از_علی_اکبر_صادقی_نقاش
با دعای شبخیزان ای شکردهان مستیز
در پناه یک اسم است خاتم سلیمانی
پ‌ن: تصاویر زیادی از نقاشی‌های این کتاب با موضوع تصویر سرباز و جنگجو... فکرم را مشغول کرد که اگر من خبرنگار بودم، با علی‌اکبر صادقی مصاحبه‌ای می‌کردم و در مورد این قبیل آثار هم مشخصا می‌پرسیدم.
از طرف دیگر به ذهنم رسید عده‌ای هم هستند که در مورد استفاده اینچنینی از تصویری قدیمی، آن هم نقاشی ظاهرا روشنفکر، (احتمالا) به من بتازند که این سواستفاده است و فلانی اگر بداند شما از اثر سالها قبلش در چه زمانی و برای چه کسی استفاده کرده‌اید، فلان و بهمان.....
برای پاسخ به همه اینها، البته بیشترعلت اول، جستجویی کردم و مصاحبه‌ای پیدا کردم که بخشی از آن در پاسخ به سوال پرسشگر از ماجرای نامگذاری کوچه‌ای به نام ایشان، واقعا خواندنی‌ست و جهان فکری او را در مورد شهید نشان میدهد:
«من هیچ دخالتی در نامگذاری این کوچه نداشتم. از شهرداری به من پیشنهاد دادند و خواستند من کوچه‌ای را انتخاب کنم. گفتم کوچه خودمان به نام شهید #اصغر_شیروانی است. ولی کوچه بالایی به نام شب‌تاب است. آنها هم با پیشنهاد من موافقت کردند و کوچه بالایی را به نام من نامگذاری کردند. از این رویداد خیلی خوشحالم. این برای من مایه افتخار است در شهری که به دنیا آمده‌ام، کوچه‌ای به نام من هست.
این را هم به شما بگویم که نامگذاری کوچه برای من در این سن و سال با وجود بزرگداشت‌ها و مراسم مختلفی که برای من گرفته‌اند چندان فرقی به حال من نمی‌کند، ولی نفس این کار برای شهر تهران مهم است بزرگان زیاد
برای پاسخ به همه اینها، البته بیشترعلت اول، جستجویی کردم و مصاحبه‌ای پیدا کردم که بخشی از آن در پاسخ به سوال پرسشگر از ماجرای نامگذاری کوچه‌ای به نام ایشان، واقعا خواندنی‌ست و جهان فکری او را در مورد شهید نشان میدهد:
«من هیچ دخالتی در نامگذاری این کوچه نداشتم. از شهرداری به من پیشنهاد دادند و خواستند من کوچه‌ای را انتخاب کنم. گفتم کوچه خودمان به نام شهید #اصغر_شیروانی است. ولی کوچه بالایی به نام شب‌تاب است. آنها هم با پیشنهاد من موافقت کردند و کوچه بالایی را به نام من نامگذاری کردند. از این رویداد خیلی خوشحالم. این برای من مایه افتخار است در شهری که به دنیا آمده‌ام، کوچه‌ای به نام من هست.
ین را هم به شما بگویم که نامگذاری کوچه برای من در این سن و سال با وجود بزرگداشت‌ها و مراسم مختلفی که برای من گرفته‌اند چندان فرقی به حال من نمی‌کند، ولی نفس این کار برای شهر تهران مهم است بزرگان زیادی در تهران داشتیم و داریم که باید اسم کوچه‌هایی که به نام شهدا نیست به اسم این بزرگان از جمله هنرمندان و نویسندگان باشد. این موضوع می‌تواند رویداد خیلی خوبی در شهر ما باشد. شهروندان و رهگذران هم که در کوچه قدم می‌زنند نگاهشان به کوچه می‌افتد و اسم استاد #عزت‌الله_انتظامی، نادر ابراهیمی و..... را می‌بینند. به نظر من نام و یاد هنرمندان در شهر ما تاثیر خوب و ارزشمندی دارد.»
پ‌ن: عکس را از کتاب گرفتم. عذرخواهم از بی‌کیفیتی. برای عکس باکیفیت اینترنت را جستم، نیافتم.
